Shtype këtë faqe

Shtype këtë faqe

Akoma kishte mjaftë dritë jashta derës, por brendia me perdet e lëshuara dhe zjarrin që digjej në hi me një shkëlqim fare të pakjartë, krijonin përplotë hije të thella në dhomë.
Brantaini u ul në njërën nga ato hijëzime; e cila e kishte pushtuar atë, por që atij nuk i pengonte. Mungesa e kjartësisë sikur ia kishte huazuar atij guximin që t’mund t’i fiksonte  sytë e tij me ngrohtësi ashtu siç kishte qejf  në vajzën që ishte ulur pranë shkëlqimit të zjarrit.

Ajo ishte shumë e pashme, me një delikatesë të veçantë dhe ngjyra të pasura që i takonin një tipi brunete të shëndoshë. Ishte mjaftë e qetë, ashtu siç e përkëdhelte me përtaci gëzofin e shëndoshë të maces që rinte shtrirë në prehërin e saj, dhe here pas here i hedhte shikim hijes ku rrinte ulur shoqëruesi i sajë.
Bisedonin me zë të qetë, për gjëra indiferente që haptazi dukej se nuk ishin gjëra që rëndonin mendimet e tyre. Ajo e dinte se ai e do – një burë i sinqertë, jo i vrullshëm i padjallëzuar mjaftë që t’mund t’i mbajë të fshehur ndjenjat e veta, çka dhe nuk kishte dëshirë ta bëjë. Për vetëm dy javë të kaluara e kishte fituar miqësinë e saj përgjithmonë. Ajo priste me besim që ai t’ia propozonte veten dhe kishte ndarë mendjen që ta pranoj. Për më tepër Brantainit i mungonte pamja tërhjekëse dhe nuk kishte rëndësi të veçantë, por ishte jashtëzakonisht i pasur; dhe asaj i pëlqente dhe kërkonte sigurinë dhe pozitën që mund t’i ofronte pasuria.
Gjatë një pushimi mes bisedave të tyre të çajit të fundit, u hap dera dhe djaloshi i ri hyri të cilit Brantaini i ishte mjaftë i njohur. Vajza ktheu kokën drejt tij. Një hapërim apo dy e sjellën atë pranë saj, u përkul tej karrigës së saj – para se ajo të kuptonte synimin e tij, çka nuk e kishte marr me mend se ai as që kishte vërejtur mysafirin e saj – e rrafshoi afshin e zjarrtë, duke mbajtur puthjen me ngulm në buzët e saj.

Brantaini qetë  u ngritë; u ngritë edhe vajza, por me rrëmbim, dhe i posa ardhuri mbeti të qëndronte mes tyre, duke kacafytur një kënaqësi të vogël dhe njëllojë mosbindje në fytyrën e tij.
 “Besoj,” belbëzoi Brantaini, “E shoh se paskam qëndruar shumë gjatë. Unë – Unë nuk kam menduar që…, më duhet t’ju dëshiroj ditë të mirë.” Ai e mbërtheu kapelën e vet me të dyja duart, dhe mbase nuk kishte vërejtur se ajo ia kishte zgjatur dorën, mendja e saj nuk e kishte braktisur plotësisht atë, por ajo nuk mund t’i besonte vetes për të lëshuar ndonjë fjalë nga goja.

“Më var nëse e kam parë atë duke ndenjur aty, Nati! E di se ishte shumë e pakëndshme për ty. Shpresoj se më fal këtë herë – këtë të papritur. Pse, çka lidhje?”

“Mos më prek; mos mu afro,” iu kthye ajo me hidhërim. “Kush mendon se je duke hyrë në shtëpi pa i rënë ziles?”

“Erdha brenda me vëllaun tënd, siç bëjë shpesh herë,” u përgjegj ai ftohtë, duke u arsyetuar. “erdhëm së bashku. Ai shkoi lartë dhe unë erdha këtu duke shpresuar se të gjej. Sqarimi është mjaftë i thjeshtë dhe plotësisht e arsyeton te ti këtë palakmueshmëri që ishte e pashmangshme.  Por më thuaj se më fal, Natali,” ai i lutej me butësi
“Të t’fali! Ti nuk e di se për çka flet. Më lerë të kaloj. Varet se a do të mund të të fal ndonjëherë për këtë.”

Në gostinë që pasoi ku ndodheshin edhe ajo dhe Brantaini, ajo iu afrua atij me një stil të çiltër tërhjekës kur e pa.

“A më lejon të ju flas për një çast a më tepër, z. Brantain?” e pyeti me një buzëqeshje joshëse por të turbullt. Ai dukej skajshëm i pikëlluar; por kur ajo e mori për krahu dhe filluan të ecnin së bashku, duke kërkuar ndonjë qoshe të lirë, një rreze shprese u përzie me mizerien gati komike në dukjen e tij. Siç dukej ajo ishte shumë zemërhapur.
“Mbase nuk do të duhej të bëja këtë bisedë, z. Brantain; por – por, oh, ndihesha tejet palakmueshëm, gati pothuaj mjerueshëm që prej takimit të papritur pasditën e kaluar. Kur mendoja se si ndoshta e keni keqinterpretuar atë ngjarje dhe i keni besuar ndodhisë” – shpresa grumbullohej dukshëm duke marrë epërsinë mbi mizerjen në fytyrën e rumbullakët të padjallëzuar të Brantainit. —“Natyrisht, e di se nuk ishte ajo asgjë për ju, por për hir timin dua që ju të kuptoni se z. Harvy është mik shumë i afërt. Se, ne përherë kemi qenë sikur kushërinjë – si vëlla e motër mund të thoja.  Ai është shoku më i afërt i vëllaut tim dhe shpesh e merr të drejtën që të ketë privilegj të njëjtë si anëtarë i familjes. Oh, e di se është absurde kjo, e pavend për tua thënë juve këtë; madje edhe e padenjë,” ajo gati sa nuk qante, “por ajo se çka ju mendoni për - për mua, ka shumë rëndesi tek unë.” Zëri i saj paksa me shqetësim u ngrit. Mizeria nga fytyra e Brantainit u zhduk i tëri.

“Pra, vërtet ju brengoseni se çka unë mendoj znj. Natali?” U kthyen në korridorin e gjatë të errësuar që ishte vijëzuar në ty dyja anët me bimë të gjata dhe të hijshme. Ecnin ngadalë deri para fundit të saj. Kur u kthyen për t’i rigjurmuar hapat paraprakisht të bëra, fytyra e Brantainit ishte vezulluese, ndërsa e saj triumfuese.

 Harvy ishte në mesin e mysafirëve në dasmë; dhe ai iu afrua në një çast të veçantë kur ajo ndodhej vetëm.  
“Burri ytë,” i tha, duke qeshur, “më dërgoi këtu që të t’puthi. “  
Një skuqje e shpejtë e kaploi fytyrën dhe qafën e saj të lëmuar. “Mendoj se është e natyrshme për mashkulin të ndjehet dhe veproj këndshëm në rrethana sikur kjo sot. Ai më tha se nuk dëshiron që martesa e tij të pengojë gjithë atë afërsi të këndshme që ka ekzistuar mes teje dhe meje. Nuk e di se çka i ke thënë ti atij,” pasoi buzëqeshje e pacipë, “por ai më dërgoi këtu që unë të t’puthë ty.”  
Ajo ndihej si një lojëtar shahu, që nga lëvizja e mençur që ka bërë, dukej se kishte drejtuar lojën në drejtim të menduar. Sytë e saj  ishin të shkëlqyer dhe ngrohnin me buzëqeshje duke shikuar syt e tij; buzët e saj dukeshin të uritur për puthjen që e thërriste. 
“Por, a e dinë,” ai vazhdoi qetazi, “unë nuk i thash atij, do të ishte jomirënjohëse, por mund të ta them ty. Unë më nuk puthi femra, qenka e rrezikshme kjo punë.”

E po mirë, ajo kishte Brantainin dhe milionët e tij. Njeriu smund të ketë gjithçka në këtë botë; dhe pak e pakuptimtë qe nga ana e saj që të priste puthjen.
  PERKTHEU NGA ANGLISHTJA FARUK BALLAZHI..